Της Μαρίας Α.
Υπάρχουν στιγμές, τόσο δα μικρές, λεπτές κι εύθραυστες που είμαι σίγουρη πως θα είμαστε ξανά μαζί… εσύ κι εγώ… εγώ κι εσύ…!!
Εγώ κι εσύ… Εμείς!
Τι ωραίο συναίσθημα…!
Για την ώρα βαρέθηκα να προσπαθώ να καλύπτω το κενό της απουσίας σου στη ζωή μου και κάθε βράδυ καταλήγω, να κάνω σενάρια μέσα στο μυαλό μου και προσποιούμαι πως ακούω τα βήματά σου στην αυλή μου..
Και ξαφνικά καταλήγεις στο χτύπημα του κουδουνιού, όπου δίχως δεύτερη σκέψη, σου ανοίγω και με θολωμένα μάτια απ’ το κλάμα σε κοιτάζω σα μικρό παιδί που μόλις απέκτησε το πρώτο του κατοικίδιο…! Τόση ευγνωμοσύνη, τόση χαρά – ατελείωτη, απερίγραπτη- που επέστρεψες στη θέση σου, δηλαδή στη ζωή μου…! Τόσα τα συναισθήματα που αμέσως μεταμορφώνονται σε δάκρυα και τα δάκρυα σχηματίζουν έναν σταυρό στο σώμα μου, όπου διάπλατα ανοίγει για να σε αγκαλιάσει και να σε υποδεχθεί δίχως την παραμικρή φοβία, δίχως την παραμικρή αμφιβολία! Το ήξερα πως θα ξανάρθεις…!! Πάντα το ήξερα…!!
Όχι επειδή είμαι κάτι σπουδαίο, όχι…! Βλέπεις έχω πλήρη αυτογνωσία! Το ήξερα επειδή μαζί μου έζησες το άπιαστο, το ιδανικό, το ονειρικό και κατέληξε εφιάλτης απ’ τη φυγή σου, όχι επειδή το θέλησες, ούτε επειδή το θέλησα, αλλά επειδή μας έκοψαν τα φτερά…!
Ήξερα πως σε όσες αγκαλιές κι αν κλειστείς, καμία δε θα σου παρέχει την ασφάλεια της δικής μου!
Καμία άλλη αγκαλιά δε θα σε χωρούσε και δε θα γιάτρευε όλες τις πληγές σου! Καμία άλλη αγκαλιά δε θα χωρούσε το φθαρμένο εκείνο κομμάτι της ψυχής σου, που έσταζε καθαρή καχυποψία και δειλία…!!!! Μόνη η δική μου αγκαλιά σου χάρισε όλα όσα σου στέρησαν και μόνο στα δικά μου μάτια είδες εκείνον τον διακαή πόθο που έσταζε μέσα τους, όπως στάζει το καθαρό αίμα από τις φλέβες!
Μόνο η δική μου αγκαλιά σου έδωσε τη δύναμη να σταθείς στα πόδια σου και μόνο η δική μου αγάπη σε έπεισε να προσπαθήσεις να ζήσεις, να προχωρήσεις, να εξελιχθείς και να γίνεις σήμερα αυτό για το οποίο περηφανεύομαι και καμαρώνω! Αυτό για το οποίο, όσο κι αν πόνεσα, δε θα μετανιώσω ούτε για μία στιγμή! Γιατί σε μία ζωή γεμάτη από λάθη, εσύ ήσουν το μοναδικό σωστό! Η πιο σωστή επιλογή και η μόνη επιλογή που μου επιτρέπει να κοιμάμαι ήσυχη τα βράδια και να μην ανησυχώ πλέον μήπως και δεν τα καταφέρεις, μήπως και δεν είσαι καλά, μήπως και υποφέρεις!! Θα γύριζες ξανά σ’ εμένα…
Ξέρεις γιατί; Επειδή εγώ είμαι αυτό το κομμάτι που έλειπε από μέσα σου και το οποίο σε άφηνε μισό. Εγώ είμαι εκείνο το κομμάτι λοιπόν, που όταν βρέθηκε μπροστά σου, γέμισε όλο σου το είναι, όπως δεν το γέμισε κανένα άλλο μέχρι τώρα! Με όσα κορμιά κι αν ξυπνάς, πάντα την δική μου αγκαλιά θα αναμοχλεύεις κι αυτό είναι το μόνο που με νανουρίζει τα βράδια… Ναι! Εκείνα τα ηλίθια βράδια που προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου, πως με αγάπησες έστω και στο μισό απ’ όσο σε αγάπησα εγώ…. Να ξέρεις….. Μόνο από αυτό το μισό, θα ήμουν ευτυχισμένη!! Μόνο αυτό θα μου αρκούσε για να γελάσω ξανά…!!
Συμβιβασμός; ΕΡΩΤΑΣ!! ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΗΣ ΑΓΑΠΗ ΚΙ ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΗΣ ΕΡΩΤΑΣ!!!
αναπνοές
