Της αναγνώστριάς μας, Γεωργίας Χατζηστάμου
Πολλές οι αφορμές για τις σκέψεις μου σήμερα, αλλά η πιο όμορφη ήταν μια υπέροχη κίνηση προσφοράς σε μια οικογένεια με 3 παιδιά της οποίας αποπληρώθηκαν ενοίκια ενός έτους στη Ρόδο.
Όταν η μιζέρια και η υστεροβουλία έχουν βαρέσει κόκκινα στις μέρες μας, βροντοφωνάζω ΔΩΣΕ! Δώσε ρε φίλε! Χρόνο, σημασία και αγάπη, γιατί όχι; Πόσο σου κοστίζει; Ίσως κομμάτι του εαυτού σου θα μου πεις, σάμπως θα στο δώσουν πίσω; Ας μην το πάρεις, ούτε αυτό, ούτε τίποτε άλλο. Η ουσία έτσι κι αλλιώς δεν κρυβεται εκεί! Το «παίρνω» θα σε γεμίσει με την πιο γλυκιά αίσθηση, αυτή της χαράς. Και να σε ανταμείψει, πίστεψε με, θα είναι παροδικό και είναι ιδιοτελές και σε αφήνει με κενά… Μεταξύ μας, το ξέρεις αυτό καλά…
Το «δώσε» όμως… έχει άλλη χάρη βρε αγάπη μου! Όταν δίνεις, ακόμα και κομμάτι του εαυτού σου, είναι δύναμη, έχει άλλη γοητεία να αντέχεις να δίνεις όσα έχεις – ή και δεν εχεις αλλά βρίσκεις – την κατάλληλη ή ακατάλληλη στιγμή. Είτε αυτό εκτιμηθεί, είτε όχι. Εσύ μαζεύεις ενέργεια από την προσφορά σου, χαίρεσαι και αυτό θα έπρεπε να μετράει. Γιατί δεν μας έχουν μείνει και πολλές ανιδιοτελείς προσφορές πλέον.
Και γίνεσαι ανθρωποκεντρικός και αντιλαμβάνεσαι τον κόσμο αλλιώς, τον μαθαίνεις ανεξάρτητα αν πάρεις. Γιατί εν τέλει θα πάρεις! Ακόμα και αν πληγωθείς, γιατί θα συμβεί κι αυτό κάποια στιγμή, ξέρεις τη δύναμη σου και θα ξαναδώσεις, απλώς θα έχεις πάρει και την εμπειρία πλέον!
Δώσε λοιπόν και αφέσου, για να ανοίξεις έναν πιο όμορφο κόσμο γύρω σου, για να γνωρίσεις το μεγαλείο της ζωής και για να γίνεις η καλύτερη εκδοχής της ψυχής που κρύβεις μέσα σου.
Με καλοσύνη κι αγάπη
Γεωργία
αναπνοές
