Η ταυτότητα γράφει χωρισμένη μαμά και στο βιογραφικό οι ώρες που τρέχεις για να προλάβεις σχολικό, δραστηριότητες, πάρτυ, γιατρούς, εκδηλώσεις, χρόνο να ακούσεις τις ανησυχίες τους, τους προβληματισμούς τους, τους έρωτες, αυξάνονται επικίνδυνα…
Είσαι εκεί τα ξημερώματα που θα ξυπνήσει και θα τρέξει τρομαγμένο στο κρεβάτι σου και θα χωθεί στην αγκαλιά σου. Θα ξενυχτήσεις στο προσκέφαλό του μέχρι να βεβαιωθείς πως του έπεσε ο πυρετός. Θα το ξυπνήσεις λίγο αργότερα χαρίζοντάς του πέντε λεπτά ύπνο και θα πας στο σχολείο να του δώσεις το τσαντάκι του φαγητού του, επειδή το ξέχασε σπίτι, κι ας αργήσεις στο γραφείο. Θα αλλάξεις το πρόγραμμά σου, για τη σχολική παράσταση και θα ακυρώσεις την έξοδο για να της κάνεις το πυτζάμα πάρτυ με τις φίλες της. Θα του φτιάξεις το αγαπημένο του φαγητό, κι ας ονειρευόσουν να κάνεις ένα αφρόλουτρο και να ξεραθείς στο κρεβάτι σου.
Θα του μάθεις να είναι ανεξάρτητο και να μην κρέμεται από τα φουστάνια σου. Θα του απαντήσεις με ειλικρίνεια σε ό,τι ερωτήσεις σου κάνει για το διαζύγιο κι εκείνες τις στιγμές που θα είναι θυμωμένο μαζί σου, γιατί δε μπορεί να καταλάβει τους λόγους που ζείτε πια χωριστά, θα του δώσεις το χώρο και το χρόνο να το κατανοήσει και να το αποδεχτεί.
Είσαι εκεί όταν θα σου κλείσει την πόρτα κατάμουτρα, γιατί η εφηβεία κι οι ορμόνες χτυπάνε κλακέτες κι η αγκαλιά σου το περιμένει να κλειστεί μετά το πρώτο ερωτικό σκίρτημα. Είσαι εκεί γιατί ψυχανεμίζεσαι ότι κάτι το απασχολεί και προσπαθείς να βρεις τρόπο να το βοηθήσεις.
Κι ο μπαμπάς; Πού ακριβώς βρίσκεται; Στην καλύτερη των περιπτώσεων, κι όταν θα του έχει περάσει ο θυμός κι όλα τα κομπλεξικά σύνδρομα, κι όταν καταλάβει – αν το καταλάβει- πως το παιδί δεν είναι μέσο για να εκδικηθεί εσένα, θα τηρεί ευλαβικά το συμφωνητικό. Συγκεκριμένες ώρες, δηλαδή, σε συγκεκριμένες μέρες, λεπτό παραπάνω, γιατί έχει και προσωπική ζωή ο άνθρωπος. Ε, κι αν έρθει και σε καμιά εκδήλωση, θα γίνει καπνός στο χειροκρότημα. Πολυάσχολος βλέπεις… Για ό,τι μπορεί να απασχολεί το παιδί, αν δε σου φορτώσει την κακή του επίδοση στο σχολείο ή στα αθλήματα, θα διαλέξει την εύκολη λύση να σου πει: «Εσύ το ξέρεις καλύτερα το παιδί, που ζεις μαζί του. Πες μου τι να κάνω;», μασημένη τροφή δηλαδή, ή ακόμα καλύτερα «Σε μένα δεν ανοίγεται, με εσένα συζητάει πιο πολύ», χωρίς καν να πηγαίνει το μυαλό του, πως κι εσένα για να σου μιλήσει το παιδί, έχεις επιστρατεύσει όλα τα ζογκλερικά κι ό,τι άλλο κατεβάσει η φαντασία σου. Όσο για τα χρήματα, τώρα εν καιρώ κρίσης, πάλι αν είσαι τυχερή θα στα δίνει στην ώρα τους, αλλά οποιδήποτε έξτρα έξοδο, θα πρέπει να σπαζοκεφαλιάσεις να το καλύψεις, γιατί εκείνος δε μπορεί να βοηθήσει παραπάνω…
Και ναι υπάρχουν εξαιρέσεις πατεράδων -Δημήτρη, Γιάννη σε σας αναφέρομαι-που θα είναι δίπλα στα παιδιά τους με ενεργό ρόλο. Και ναι από την άλλη, υπάρχουν μαμάδες που θα εκμεταλλευτούν τις ανάγκες του παιδιού για να εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα. Καμιά μάνα, όμως που σέβεται τον εαυτό της δεν θα επιλέξει αυτό το δρόμο.Ένα τηλέφωνο εκτός ωρών συμφωνητικού, ένα απόγευμα για ένα παγωτό ή μια ποδηλατάδα, να αλλάξεις το πρόγραμμά σου για να το πας στο μάθημα της ζωγραφικής ή να φύγεις από το γραφείο λίγο νωρίτερα για να πας στην ενημέρωση του σχολείου, δεν είναι δα και τόσο δύσκολα να τα κάνει ένας χωρισμένος μπαμπάς. Θέληση χρειάζεται… Ναι, η μάνα είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το παιδί της, του δίνει ανάσα από την ανάσα της, παλμό από την καρδιά της, του δίνει ζωή. Δε γεννήθηκε, όμως, με οδηγίες χρήσης, ούτε είναι προγραμματισμένη να τα κάνει όλα μόνη της. Έχει κι εκείνη ανησυχίες, φόβους, όπως κι εσύ πατέρα. Έχει κι εκείνη νεύρα, δύσκολες μέρες και δεν έχει τη λύση για όλα!
Ιt takes two to tango…and it takes two to raise a child, θα πω σε άπταιστα αγγλικά παραφράζοντας τη γνωστή φράση, γιατί για να μεγαλώσει ένα παιδί θέλει και τους δυο γονείς. Συνεργασία χρειάζεται και συννενόηση. Και για δυο χωρισμένους γονείς που σέβονται τον εαυτό τους, θα βρουν τον τρόπο και το χρόνο να είναι κι οι δύο εκεί, δίπλα στα παιδιά τους, να τους δώσουν τα εφόδια να γίνουν ολοκληρωμένες προσωπικότητες.
Πηγή: www.diaforetiko.gr |
Είσαι εκεί τα ξημερώματα που θα ξυπνήσει και θα τρέξει τρομαγμένο στο κρεβάτι σου και θα χωθεί στην αγκαλιά σου. Θα ξενυχτήσεις στο προσκέφαλό του μέχρι να βεβαιωθείς πως του έπεσε ο πυρετός. Θα το ξυπνήσεις λίγο αργότερα χαρίζοντάς του πέντε λεπτά ύπνο και θα πας στο σχολείο να του δώσεις το τσαντάκι του φαγητού του, επειδή το ξέχασε σπίτι, κι ας αργήσεις στο γραφείο. Θα αλλάξεις το πρόγραμμά σου, για τη σχολική παράσταση και θα ακυρώσεις την έξοδο για να της κάνεις το πυτζάμα πάρτυ με τις φίλες της. Θα του φτιάξεις το αγαπημένο του φαγητό, κι ας ονειρευόσουν να κάνεις ένα αφρόλουτρο και να ξεραθείς στο κρεβάτι σου.
Θα του μάθεις να είναι ανεξάρτητο και να μην κρέμεται από τα φουστάνια σου. Θα του απαντήσεις με ειλικρίνεια σε ό,τι ερωτήσεις σου κάνει για το διαζύγιο κι εκείνες τις στιγμές που θα είναι θυμωμένο μαζί σου, γιατί δε μπορεί να καταλάβει τους λόγους που ζείτε πια χωριστά, θα του δώσεις το χώρο και το χρόνο να το κατανοήσει και να το αποδεχτεί.
Είσαι εκεί όταν θα σου κλείσει την πόρτα κατάμουτρα, γιατί η εφηβεία κι οι ορμόνες χτυπάνε κλακέτες κι η αγκαλιά σου το περιμένει να κλειστεί μετά το πρώτο ερωτικό σκίρτημα. Είσαι εκεί γιατί ψυχανεμίζεσαι ότι κάτι το απασχολεί και προσπαθείς να βρεις τρόπο να το βοηθήσεις.
Κι ο μπαμπάς; Πού ακριβώς βρίσκεται; Στην καλύτερη των περιπτώσεων, κι όταν θα του έχει περάσει ο θυμός κι όλα τα κομπλεξικά σύνδρομα, κι όταν καταλάβει – αν το καταλάβει- πως το παιδί δεν είναι μέσο για να εκδικηθεί εσένα, θα τηρεί ευλαβικά το συμφωνητικό. Συγκεκριμένες ώρες, δηλαδή, σε συγκεκριμένες μέρες, λεπτό παραπάνω, γιατί έχει και προσωπική ζωή ο άνθρωπος. Ε, κι αν έρθει και σε καμιά εκδήλωση, θα γίνει καπνός στο χειροκρότημα. Πολυάσχολος βλέπεις… Για ό,τι μπορεί να απασχολεί το παιδί, αν δε σου φορτώσει την κακή του επίδοση στο σχολείο ή στα αθλήματα, θα διαλέξει την εύκολη λύση να σου πει: «Εσύ το ξέρεις καλύτερα το παιδί, που ζεις μαζί του. Πες μου τι να κάνω;», μασημένη τροφή δηλαδή, ή ακόμα καλύτερα «Σε μένα δεν ανοίγεται, με εσένα συζητάει πιο πολύ», χωρίς καν να πηγαίνει το μυαλό του, πως κι εσένα για να σου μιλήσει το παιδί, έχεις επιστρατεύσει όλα τα ζογκλερικά κι ό,τι άλλο κατεβάσει η φαντασία σου. Όσο για τα χρήματα, τώρα εν καιρώ κρίσης, πάλι αν είσαι τυχερή θα στα δίνει στην ώρα τους, αλλά οποιδήποτε έξτρα έξοδο, θα πρέπει να σπαζοκεφαλιάσεις να το καλύψεις, γιατί εκείνος δε μπορεί να βοηθήσει παραπάνω…
Και ναι υπάρχουν εξαιρέσεις πατεράδων -Δημήτρη, Γιάννη σε σας αναφέρομαι-που θα είναι δίπλα στα παιδιά τους με ενεργό ρόλο. Και ναι από την άλλη, υπάρχουν μαμάδες που θα εκμεταλλευτούν τις ανάγκες του παιδιού για να εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα. Καμιά μάνα, όμως που σέβεται τον εαυτό της δεν θα επιλέξει αυτό το δρόμο.Ένα τηλέφωνο εκτός ωρών συμφωνητικού, ένα απόγευμα για ένα παγωτό ή μια ποδηλατάδα, να αλλάξεις το πρόγραμμά σου για να το πας στο μάθημα της ζωγραφικής ή να φύγεις από το γραφείο λίγο νωρίτερα για να πας στην ενημέρωση του σχολείου, δεν είναι δα και τόσο δύσκολα να τα κάνει ένας χωρισμένος μπαμπάς. Θέληση χρειάζεται… Ναι, η μάνα είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το παιδί της, του δίνει ανάσα από την ανάσα της, παλμό από την καρδιά της, του δίνει ζωή. Δε γεννήθηκε, όμως, με οδηγίες χρήσης, ούτε είναι προγραμματισμένη να τα κάνει όλα μόνη της. Έχει κι εκείνη ανησυχίες, φόβους, όπως κι εσύ πατέρα. Έχει κι εκείνη νεύρα, δύσκολες μέρες και δεν έχει τη λύση για όλα!
Ιt takes two to tango…and it takes two to raise a child, θα πω σε άπταιστα αγγλικά παραφράζοντας τη γνωστή φράση, γιατί για να μεγαλώσει ένα παιδί θέλει και τους δυο γονείς. Συνεργασία χρειάζεται και συννενόηση. Και για δυο χωρισμένους γονείς που σέβονται τον εαυτό τους, θα βρουν τον τρόπο και το χρόνο να είναι κι οι δύο εκεί, δίπλα στα παιδιά τους, να τους δώσουν τα εφόδια να γίνουν ολοκληρωμένες προσωπικότητες.
Πηγή: www.diaforetiko.gr |
