Του αναγνώστη μας, Φίλιππου Μπούφη.
Άσε με να είμαι δίπλα σου, να σε κάνω να γελάς, να νοιώθεις όμορφα
κι όταν βυθίζεσαι στα σκοτάδια σου, άσε με να καίω τους δαίμονες που σε βασανίζουν
με τη φλόγα που έχεις ανάψει στην καρδιά μου.
Άσε με να γίνω η προκυμαία σου για κάθε δύσκολη στιγμή
το λιμάνι που θα σε προστατεύει από κάθε τι
ο ουρανός που θα πετάς ελεύθερη, η θάλασσα που θα σε ταξιδεύει παντού και πάντα.
Άσε με να κάνω τους φόβους σου χαμόγελα, το άγχος σου ήρεμες στιγμές
την ανησυχία βεβαιότητα, τη στεναχώρια ευτυχία,
τα όνειρά σου πραγματικότητα.
Άσε με να σ’ αγαπάω, να σε νοιάζομαι, να μην κοιμάμαι τις νύχτες με τη σκέψη σου
να βλέπω τα μάτια σου και να παίρνω ζωή , ν’ ακούω τη φωνή σου και ν’ ανθίζω
να σ’ αγγίζω και να σε φιλώ.
Απλά άσε με…
