Είμαστε στην εποχή του μαζί, της αναζήτησης σχέσεων, ποιοτικών, πραγματικών και ισορροπημένων; Μπορεί να θες να ζεις μ’ αυτή την ψευδαίσθηση, όμως είναι πιο εύκολο το χωριστά…
Μπορούμε πιο εύκολα να κρύψουμε όλα αυτά που φοβόμαστε… όλα αυτά που μας τρομάζουν και μας κάνουν να μην είμαστε και τόσο ο εαυτός μας… Μπορούμε πιο εύκολα να παραπλανήσουμε τους άλλους για την εικόνα που θα έχει για εμάς… χωρίς να ξέρει πως πραγματικά νιώθουμε, τι φοβόμαστε και τι ανασφάλειες έχουμε… χωρίς να είμαστε πολύ κοντά…
Σ’ έχω και δεν σ’ έχω… Θέλω να είμαι εδώ και δεν θέλω… Έτσι, προστατεύομαι –τουλάχιστον έχω την πλάνη ότι προστατεύω- τον εαυτό μου από το να πονέσει, να πληγωθεί και να απογοητευθεί… Κινείσαι διαρκώς ανάμεσα στο ναι και το όχι, ανάμεσα στο μαζί και το μακριά, στο εδώ και το αλλού, στο θέλω και δεν θέλω, στο μπορώ και δεν μπορώ…
Μετέωρα συναισθήματα που κινδυνεύουν να χαθούν ανάμεσα στα σύννεφα των χαμένων προσδοκιών και ελπίδων… Και μπορώ να ξεπεράσω το φόβο του μαζί και να το κατακτήσω… Αρκεί η θέληση ή η επιθυμία, αρκεί η προσπάθεια ή το θάρρος…; Ίσως όλα αυτά στην κατάλληλη δόση την κατάλληλη στιγμή.
Η επιθυμία να γνωρίσουμε τον άλλο περισσότερο, να έρθουμε πιο κοντά του μπορεί να μας κάνει να ξεπεράσουμε τον τρόμο που μας προκαλεί η οικειότητα, να υπερνικήσουμε τους φόβους και τις ανασφάλειες που έχουμε… ΜΠΟΡΟΥΜΕ… αρκεί να θέλουμε, και αρκεί να προσπαθήσουμε να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας και με τον άλλο απέναντί μας…
«Μπορεί να φοβάσαι κάποια πράγματα, όμως, κι εγώ φοβάμαι πολλά πράγματα. Φοβάμαι ακόμη και την ανεξέλεγκτη οικειότητα που νιώθω για σένα από την πρώτη στιγμή, φοβάμαι να μην πληγωθώ και φοβάμαι να μην αποδειχθώ ανεπαρκής απέναντί σου…»… Είναι πολλά αυτά που φοβάμαι, αλλά είναι πιο δυνατή η επιθυμία να είμαι μαζί σου…
Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγος- Κοινωνιολόγος, MSc.
