Μεγαλώνοντας, γιε μου, θα διαπιστώσεις ότι οι γυναίκες είναι δύσκολα πλάσματα. Θέλουν χρόνο για να τις καταλάβεις, για να νιώσεις τις ανάγκες τους, για να αποδεχτείς το πολύπλοκο μυαλό τους.
Θα σε πληγώσουν, γιε μου, όπως πληγώνεται κάθε άνθρωπος στη ζωή του. Όπως κι εσύ θα πληγώσεις κάποια στιγμή, χωρίς ίσως να το θες, μια αθώα ψυχή.
Θα ακούσεις πολλές ιστορίες από τους φίλους σου για τη σκληράδα της γυναίκας. Θα διαβάσεις πολλές αναρτήσεις στα κοινωνικά δίκτυα για την κάλπικη καρδιά της.
Μην παρασυρθείς, γιε μου, από τις γενικεύσεις των αλλονών. Οι άνθρωποι δεν μπαίνουν στο ίδιο καλούπι. Ο καθένας κουβαλάει μέσα του τον δικό του κόσμο.
Μην πέσεις στην παγίδα που θέλει μια λάθος στιγμή αγάπης να γίνει πίκρα και χολή για κάθε θηλυκό πλάσμα που θα βρεθεί στον δρόμο σου. Δεν είναι ούτε οι γυναίκες ούτε οι άντρες, γιε μου, που πληγώνουν. Είναι οι άνθρωποι που προκαλούν τον πόνο.
Να σέβεσαι πάντα τη γυναίκα. Γιατί είναι η μήτρα που σε γέννησε. Είναι η αγκαλιά που σε μεγάλωσε. Σε κάθε γυναίκα που θα γνωρίσεις στη ζωή σου, θα συναντάς κι ένα κομμάτι από τα όνειρα που έκανε κάποτε και η δική σου μάνα. Κι ας μην τα έμαθες ποτέ.
Κανένας δεν είναι τέλειος, παιδί μου. Μη διεκδικήσεις καμιά τελειότητα στην αγάπη, γιατί δε θα τη βρεις. Αλλά και μη χρεώσεις σε όλες τις γυναίκες τα όνειρα που σου στέρησε μια άλλη. Θα ήταν άδικο για την επόμενη γυναίκα που πραγματικά θα σε αγαπήσει, αλλά και άδικο για τη δική σου την καρδιά να μην της επιτρέψεις να αγαπηθεί.
Να είσαι, γιε μου, ακριβοδίκαιος στην αγάπη. Γιατί μόνο τότε θα γευτείς το βάλσαμο των στιγμών που μόνο αυτή μπορεί να σου χαρίσει στη ζωή σου.
αναπνοές
