Όταν ο μπαμπάς της Melissa διαγνώστηκε με τη νόσο του Alzheimer, η ίδια ήταν μόλις 14 ετών.
Ξαφνικά έπρεπε να γίνει ο γονέας του πατέρα της για να τον φροντίσει. Οι ρόλοι αντιστράφηκαν και η Melissa μεγάλωσε απότομα, έχοντας πλέον την ευθύνη του.
Οι αναμνήσεις του πατέρα της είχαν αρχίσει να διαγράφονται απ’ το μυαλό του κι εκείνη ήταν ακόμα πολύ μικρή για να μπορέσει ν’ αντιληφθεί τι συμβαίνει.
Έχουμε την τάση να σκεφτόμαστε το Alzheimer ως μια κατάσταση που επηρεάζει κυρίως τους ηλικιωμένους και συχνά παραβλέπουμε την πρώιμη έναρξη της νόσου, η οποία έχει επιπτώσεις σ’ όλα τα μέλη της οικογένειας.
Το βάρος που πρέπει να σηκώσουν τα παιδιά με γονείς που πάσχουν από Alzheimer είναι δυσανάλογο με την ηλικία τους. Έρχονται αντιμέτωπα με προκλήσεις και καταστάσεις που επηρεάζουν την ψυχολογία τους και τα αναγκάζουν να ωριμάσουν απότομα.
Η Melissa, 10 χρόνια μετά τη διάγνωση του πατέρα της με τη νόσο, του στέλνει επιστολή μέσω ενός εκπληκτικού video animation που περιγράφει τα όσα έχει ζήσει όλα αυτά τα χρόνια.
Απ’ τα πρώτα στάδια, όταν πληγωνόταν και θύμωνε με τη συμπεριφορά του χωρίς να μπορεί ν΄αντιληφθεί ότι πάσχει από άνοια μέχρι το σήμερα, που διηγείται ότι ο πατέρας της της έδωσε δύναμη κι έμπνευση για τη ζωή της.
«Ελπίζω να είσαι περήφανος για μένα…», είναι τα λόγια στα οποία καταλήγει η Melissa σ’ ένα video που δίνει δύναμη σ’ όλα τα άτομα των οποίων οι συγγενείς πάσχουν από Alzheimer.
