Της Χρύσας Κατσιτοπούλου.
Ότι κι αν είπες, ότι κι αν έκανες… απλά με λύγισες, ποτέ δε με έσπασες.
Θυμήσου… εγώ είμαι αυτή που συγχωρεί.
Κοίτα λοιπόν πόσο είμαι δυνατή. Τώρα πια δε σε φοβάμαι.
Τώρα πια μονάχα σε λυπάμαι.
Με πόνεσες,με διέλυσες , με πέταξες αλλά προχώρησα.
Δε θα εξαφανιστώ γιατί σε συγχώρησα. Ο πόνος με δυνάμωσε.
Ο χρόνος με γιάτρεψε. Δεν ελέγχεις πλέον το κορμί μου.
Δε σου ανήκει πλέον η ψυχή μου. Ζω και πάλι χωρίς τη φωνή σου.
Ζω και πάλι χωρίς το φιλί σου. Τώρα πια δεν σε φοβάμαι.
Τώρα πια σκιά σου δε θα’ μαι. Ζω μονάχα για τα όνειρα μου!
Ζω μονάχα για αυτό που μου λέει η ελεύθερη καρδιά μου.
Τώρα πια δε σε φοβάμαι! Τώρα πια δε σε θυμάμαι…
αναπνοές
