Μεγαλώνω μαμά,
Της Λίνας Δημακοπούλου.
Μεγαλώνω και βλέπω τους ανθρώπους με άλλα μάτια. Εντοπίζω πράγματα και συμπεριφορές που παλιότερα μπορεί να μην έβλεπα. Ανοίγω τα μάτια μου και απομυθοποιώ πρόσωπα και καταστάσεις που κάποτε θαύμαζα και προσδοκούσα. Μεγαλώνω μαμά και αφήνω πίσω το παιδικό μου δωμάτιο και το ζεστό σου σπίτι. Αρχίζω να βαδίζω μόνη μου το μονοπάτι της ζωής και μου αρέσει. Κάνω τα δικά μου βήματα και χαράζω την δική μου πορεία, όπως κάποτε έκανες και εσύ.
Μεγαλώνω μαμά και αντιλαμβάνομαι πόσο άκριτα τοποθετούσα παλιότερα ανθρώπους στο βάθρο των ματιών μου, τη στιγμή που ίσως να έπρεπε εκεί να έχω μόνο εσένα. Μεγαλώνω μαμά και αποδέχομαι τα λάθη μου, προσπαθώντας παράλληλα να τα διορθώσω. Καταλαβαίνω πως ίσως θαύμαζα άτομα για τους λάθος λόγους και πλέον εκτιμώ απεριόριστα όλα όσα έχω, όλα όσα έχεις πασχίσει για να έχω.
Ωριμάζω μαμά και κάθε μέρα σου μοιάζω όλο και περισσότερο. Ξέρεις, όταν ήμουν μικρή πίστευα πως ήσουν άγγελος. Ένας μικροσκοπικός άγγελος με κρυμμένα φτερά, λευκό δέρμα και ξανθά μαλλιά. Τώρα που μεγάλωσα, απλώς επιβεβαιώθηκαν οι υποψίες μου. Μεγαλώνω μαμά και καταλαβαίνω πως μόνο εσύ είσαι ο φύλακας άγγελός μου.
Ενηλικιώθηκα μαμά και έκανα την επανάστασή μου. Πάντα όμως κράταγα τα όρια και τις αρχές που μου υποδείκνυες, ακόμα και αν δεν ήθελα να στο δείχνω. Θέλω να πάρω τον δικό μου δρόμο. Θέλω να πάρω τη ζωή μου στα χέρια μου, μόνη μου. Θέλω να σου δείξω ότι μπορώ. Θέλω να ζήσω ανεξάρτητη. Όμως το θέλω πιο πολύ γιατί δεν το έχω ανάγκη. Δεν βρέθηκα ποτέ αναγκασμένη να παλέψω μόνη μου τις δυσκολίες του κόσμου. Επέλεξα να το κάνω και αυτό για μένα είναι ακόμη πιο σημαντικό.
Μεγαλώνω μαμά και θέλω να σταθώ στα δικά μου πόδια γιατί δε με ανάγκασε κανείς. Πάντα ξέρω πως θα έχω και τα δικά σου σαν δεκανίκια εάν τα χρειαστώ. Δεν έχω λόγια αρκετά για να εκφράσουν το ευχαριστώ μου γι’ αυτό. Όμως το να ξέρω ότι μπορώ να στηριχτώ πάνω σου ανά πάσα στιγμή, με κάνει ακόμα περισσότερο να θέλω να στηριχθώ μόνο σε εμένα. Γιατί ήσουν πάντα εκεί.
Μεγαλώνω μαμά και θέλω να γίνω η γυναίκα που έγινες. Ίσως και να την ξεπεράσω. Μια γυναίκα που μπορεί και να στηρίξει τον εαυτό της και να στηρίξει την οικογένειά της. Μια γυναίκα να συνδυάσει γραφείο και παιδιά και τόση αγάπη στην καρδιά της. Μια γυναίκα που δεν λέει ποτέ ‘κουράστηκα τα παρατάω’, όσο πτώμα και αν είναι. Μια γυναίκα που θα πατάει τόσο γερά στα πόδια της, που θα είναι σε θέση να τα προσφέρει ως δεκανίκια και στα παιδιά της.
Δε χρειάζεται να με προσέχεις πια μαμά, τώρα θα σε προσέχω εγώ.
Μεγάλωσα μαμά.
αναπνοές
Της Λίνας Δημακοπούλου.
Μεγαλώνω και βλέπω τους ανθρώπους με άλλα μάτια. Εντοπίζω πράγματα και συμπεριφορές που παλιότερα μπορεί να μην έβλεπα. Ανοίγω τα μάτια μου και απομυθοποιώ πρόσωπα και καταστάσεις που κάποτε θαύμαζα και προσδοκούσα. Μεγαλώνω μαμά και αφήνω πίσω το παιδικό μου δωμάτιο και το ζεστό σου σπίτι. Αρχίζω να βαδίζω μόνη μου το μονοπάτι της ζωής και μου αρέσει. Κάνω τα δικά μου βήματα και χαράζω την δική μου πορεία, όπως κάποτε έκανες και εσύ.
Μεγαλώνω μαμά και αντιλαμβάνομαι πόσο άκριτα τοποθετούσα παλιότερα ανθρώπους στο βάθρο των ματιών μου, τη στιγμή που ίσως να έπρεπε εκεί να έχω μόνο εσένα. Μεγαλώνω μαμά και αποδέχομαι τα λάθη μου, προσπαθώντας παράλληλα να τα διορθώσω. Καταλαβαίνω πως ίσως θαύμαζα άτομα για τους λάθος λόγους και πλέον εκτιμώ απεριόριστα όλα όσα έχω, όλα όσα έχεις πασχίσει για να έχω.
Ωριμάζω μαμά και κάθε μέρα σου μοιάζω όλο και περισσότερο. Ξέρεις, όταν ήμουν μικρή πίστευα πως ήσουν άγγελος. Ένας μικροσκοπικός άγγελος με κρυμμένα φτερά, λευκό δέρμα και ξανθά μαλλιά. Τώρα που μεγάλωσα, απλώς επιβεβαιώθηκαν οι υποψίες μου. Μεγαλώνω μαμά και καταλαβαίνω πως μόνο εσύ είσαι ο φύλακας άγγελός μου.
Ενηλικιώθηκα μαμά και έκανα την επανάστασή μου. Πάντα όμως κράταγα τα όρια και τις αρχές που μου υποδείκνυες, ακόμα και αν δεν ήθελα να στο δείχνω. Θέλω να πάρω τον δικό μου δρόμο. Θέλω να πάρω τη ζωή μου στα χέρια μου, μόνη μου. Θέλω να σου δείξω ότι μπορώ. Θέλω να ζήσω ανεξάρτητη. Όμως το θέλω πιο πολύ γιατί δεν το έχω ανάγκη. Δεν βρέθηκα ποτέ αναγκασμένη να παλέψω μόνη μου τις δυσκολίες του κόσμου. Επέλεξα να το κάνω και αυτό για μένα είναι ακόμη πιο σημαντικό.
Μεγαλώνω μαμά και θέλω να σταθώ στα δικά μου πόδια γιατί δε με ανάγκασε κανείς. Πάντα ξέρω πως θα έχω και τα δικά σου σαν δεκανίκια εάν τα χρειαστώ. Δεν έχω λόγια αρκετά για να εκφράσουν το ευχαριστώ μου γι’ αυτό. Όμως το να ξέρω ότι μπορώ να στηριχτώ πάνω σου ανά πάσα στιγμή, με κάνει ακόμα περισσότερο να θέλω να στηριχθώ μόνο σε εμένα. Γιατί ήσουν πάντα εκεί.
Μεγαλώνω μαμά και θέλω να γίνω η γυναίκα που έγινες. Ίσως και να την ξεπεράσω. Μια γυναίκα που μπορεί και να στηρίξει τον εαυτό της και να στηρίξει την οικογένειά της. Μια γυναίκα να συνδυάσει γραφείο και παιδιά και τόση αγάπη στην καρδιά της. Μια γυναίκα που δεν λέει ποτέ ‘κουράστηκα τα παρατάω’, όσο πτώμα και αν είναι. Μια γυναίκα που θα πατάει τόσο γερά στα πόδια της, που θα είναι σε θέση να τα προσφέρει ως δεκανίκια και στα παιδιά της.
Δε χρειάζεται να με προσέχεις πια μαμά, τώρα θα σε προσέχω εγώ.
Μεγάλωσα μαμά.
αναπνοές
