Πόσες φορές έκανες τα πάντα για ένα τίποτα;

Πόσες φορές αρκέστηκες στο να πεις ένα “Δεν Πειράζει” ενώ ήθελες τόσο πολύ να πεις ” Άντε Γαμήσου”;





Γέλασες ενώ ήθελες να κλάψεις.
Έμεινες σιωπηλή ενώ ξεκάθαρα ήθελες να ουρλιάξεις.
Είπες Ναι αντί για Όχι.
Πόσες φορές είπες “δε θέλω” από αντίδραση μόνο;
Έκρυψες αυτά που ήθελες να πεις για να μη στεναχωρήσεις τον άλλον. Δικαιολόγησες ανθρώπους και καταστάσεις γιατί απλά δεν μπορούσες να δεχτείς την Αλήθεια.
Πόσες φορές έπεσες και πόσες σηκώθηκες;
Πόσες φορές έκανες τα πάντα για ένα Τίποτα;
Πόσες φορές Κατέβασες το κεφάλι;
Καταπίεσες Εσένα για να μην πιέσεις τον άλλον. Σου έδειχναν το δάσος και κοιτούσες το δέντρο.
Πόσες φορές συμβιβάστηκες με κάτι που δεν ήταν για Σένα;
Πόσες φορές είπες ένα “Ποτέ” που έγινε “Πάντα” κι ένα “Πάντα” που έγινε “Ποτέ”;
Αυτό το Σαββατοκύριακο δεν ήταν σαν τα υπόλοιπα κι αυτή η Κυριακή ήταν πιο Ξεκάθαρη απο ποτέ. Άνοιξες τα μάτια σου και ήσουν Ευγνώμων …
Άλλαξες.
Πλέον λες “Άντε Γαμήσου” γιατί σε πειράζει, κλαις γιατί απλά δε θες να γελάσεις.
Νιώθεις. Είσαι Άνθρωπος.
Ουρλιάζεις γιατί δεν μπορείς πλέον να μένεις σιωπηλή, Λες “Όχι” αντί για “Ναι” γιατί αυτό σε εκφράζει κάποιες φορές.
Απαντάς “Θέλω” αντί “Δε Θέλω” γιατί αυτό πραγματικά Θες.
Λες αυτά που σκέφτεσαι γιατί δεν είσαι 10 χρονών πια για να παίζεις κρυφτό. Δεχεσαι την αλήθεια γιατί αυτή μετράει πάντα. Πέφτεις 9 και σηκώνεσαι 10, δίνεις όσα σε ευχαριστεί εσένα να δώσεις, κρατάς το κεφάλι ψηλά γιατί μόνο έτσι προχωράς μπροστά.
Δεν καταπιέζεσαι πια για κανέναν λόγο μα δεν πιέζεις και κανέναν, κοιτάς το δάσος κι αναπνέεις καθαρό αέρα.
Το δέντρο μένει σταθέρο, εσύ όχι.
Δε συμβιβάζεσαι με τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο απο αυτό που θες και πάνω απ´όλα δε λες “Ποτέ” και “Πάντα” τώρα πια Έμαθες.


Και τελικά εσύ ποιά έγινες ;
Η μάλλον καλύτερα ποιά θες να είσαι όταν σε βλέπουν όλοι;


αναπνοές