Και περνούσε η ζωή της, τα χρόνια, οι ώρες, οι στιγμές, αυτές, όποιες κι αν ήταν…
Μεγάλες ή μικρές στιγμές, άνθρωποι, μεγάλοι ή μικροί, ήταν αυτό που ήταν, δεν μπορούσε να αλλάξει το πίσω, κανείς δεν μπορεί να αλλάξει το παρελθόν.
Κοίταξε μπροστά, μόνο μπροστά, μόνο στο τώρα, ελπίζοντας και δουλεύοντας για το αύριο, με τον εαυτό της για τον εαυτό της και τα αγαπημένα της πρόσωπα. Να δυο τρεις φορές κοίταξε πίσω, έτσι για να θυμηθεί ποια ήταν πριν τα δάκρυα, πριν τη λύπη, πριν τον πόνο, πριν τα χαμένα όνειρα και της πλάκας τα σ’αγαπώ.
Δε μετάνιωσε, δε θα άλλαζε κάτι, η κοινή συνιστώσα ήταν πάντα να παραμένει αφοσιωμένη έμπρακτα στα θέλω και στις αρχές της, με παράξενους τρόπους μερικές φορές αλλά η κοινωνία δεν της επέτρεψε ποτέ να λειτουργήσει απολύτως ορθόδοξα.
Έμαθε να παίζει με τους κανόνες του παιχνιδιού, άλλοτε έχανε, άλλοτε κέρδιζε το να παραμένει στο δρόμο που προσπαθούσε να χαράξει.
Άλλαξε, ήθελε δεν ήθελε, ασυναίσθητα άλλαξε, έγινε λίγο πιο σκληρή, λίγο πιο καχύποπτη, λίγο πιο αυστηρή, λίγο πιο μόνη της μέσα της. Μερικές φορές αναρωτήθηκε αν προτιμά αυτό που είναι σήμερα ή αν αυτό που ήταν πριν τις δύσκολες στιγμές.
Ένα αγνό κοριτσάκι με όνειρα ή μια φαινομενικά σκληρή γυναίκα που όταν χρειάστηκε έγινε και επί του πρακτέου σκληρή, για να προστατευθεί κ’ας πόναγε μέσα της και ας πόναγε περισσότερο από όσο μπορεί τρίτοι να καταλάβαιναν.
Κάπου εδώ είναι και το ερώτημα που δεν απαντήθηκε ποτέ. Το κορίτσι του χθες ή η γυναίκα του σήμερα;
Ποιος ξέρει…η πορεία της θα δείξει.
Η αλήθεια όμως, ο πυρήνας όλων μας είναι ένας, όποιος κι αν είναι αυτός. Ό,τι σπείρεις θα θερίσεις, ό,τι επιτρέψεις θα σε σκοτώσει, ό,τι αφήσεις θα σε αφήσει.
Κάρμα; Μπορεί. Σίγουρα όμως η μάχη για το καλύτερο, αυτή αξίζει, αυτή δεν πρέπει να μένει μισή, σε αυτή πιστεύει ακόμα, σε αυτή παραμένει απόλυτα αληθινή και ονειρεύεται…Καλά όνειρα σε όλους σας, αυτά μας εξελίσσουν, αυτά μας πάνε ένα βηματάκι έστω πιο πέρα.
Όλα σας τα όνειρα να γίνουν πραγματικότητα και να είστε άνθρωποι.
Μην είστε σκληροί, αν μπορείτε και αν θέλετε να μπαίνετε στη θέση των άλλων ανθρώπων, στην επιφάνεια ποτέ κανείς δε βρήκε απαντήσεις και δεν έχτισε αλήθειες.
αναπνοές
Μεγάλες ή μικρές στιγμές, άνθρωποι, μεγάλοι ή μικροί, ήταν αυτό που ήταν, δεν μπορούσε να αλλάξει το πίσω, κανείς δεν μπορεί να αλλάξει το παρελθόν.
Κοίταξε μπροστά, μόνο μπροστά, μόνο στο τώρα, ελπίζοντας και δουλεύοντας για το αύριο, με τον εαυτό της για τον εαυτό της και τα αγαπημένα της πρόσωπα. Να δυο τρεις φορές κοίταξε πίσω, έτσι για να θυμηθεί ποια ήταν πριν τα δάκρυα, πριν τη λύπη, πριν τον πόνο, πριν τα χαμένα όνειρα και της πλάκας τα σ’αγαπώ.
Δε μετάνιωσε, δε θα άλλαζε κάτι, η κοινή συνιστώσα ήταν πάντα να παραμένει αφοσιωμένη έμπρακτα στα θέλω και στις αρχές της, με παράξενους τρόπους μερικές φορές αλλά η κοινωνία δεν της επέτρεψε ποτέ να λειτουργήσει απολύτως ορθόδοξα.
Έμαθε να παίζει με τους κανόνες του παιχνιδιού, άλλοτε έχανε, άλλοτε κέρδιζε το να παραμένει στο δρόμο που προσπαθούσε να χαράξει.
Άλλαξε, ήθελε δεν ήθελε, ασυναίσθητα άλλαξε, έγινε λίγο πιο σκληρή, λίγο πιο καχύποπτη, λίγο πιο αυστηρή, λίγο πιο μόνη της μέσα της. Μερικές φορές αναρωτήθηκε αν προτιμά αυτό που είναι σήμερα ή αν αυτό που ήταν πριν τις δύσκολες στιγμές.
Ένα αγνό κοριτσάκι με όνειρα ή μια φαινομενικά σκληρή γυναίκα που όταν χρειάστηκε έγινε και επί του πρακτέου σκληρή, για να προστατευθεί κ’ας πόναγε μέσα της και ας πόναγε περισσότερο από όσο μπορεί τρίτοι να καταλάβαιναν.
Κάπου εδώ είναι και το ερώτημα που δεν απαντήθηκε ποτέ. Το κορίτσι του χθες ή η γυναίκα του σήμερα;
Ποιος ξέρει…η πορεία της θα δείξει.
Η αλήθεια όμως, ο πυρήνας όλων μας είναι ένας, όποιος κι αν είναι αυτός. Ό,τι σπείρεις θα θερίσεις, ό,τι επιτρέψεις θα σε σκοτώσει, ό,τι αφήσεις θα σε αφήσει.
Κάρμα; Μπορεί. Σίγουρα όμως η μάχη για το καλύτερο, αυτή αξίζει, αυτή δεν πρέπει να μένει μισή, σε αυτή πιστεύει ακόμα, σε αυτή παραμένει απόλυτα αληθινή και ονειρεύεται…Καλά όνειρα σε όλους σας, αυτά μας εξελίσσουν, αυτά μας πάνε ένα βηματάκι έστω πιο πέρα.
Όλα σας τα όνειρα να γίνουν πραγματικότητα και να είστε άνθρωποι.
Μην είστε σκληροί, αν μπορείτε και αν θέλετε να μπαίνετε στη θέση των άλλων ανθρώπων, στην επιφάνεια ποτέ κανείς δε βρήκε απαντήσεις και δεν έχτισε αλήθειες.
αναπνοές
