Γράφει η Ιωάννα Πιτσιλλή
Θα είσαι πάντα η καλύτερη μου φίδι! Θα πρέπει να είχα τύχη ζηλευτή και της καλής της μοίρας να ήμουνα πλάσμα ευνοημένο για να σε συναντήσω. Θα είσαι πάντα από τα κομμάτια τα καλύτερα που μπορούσαν να μου τύχουν στης ζωής τη βόλτα. Σου οφείλω τόσα πολλά που μια βόλτα ζωής και άλλη μια ακόμα δεν θα έφταναν αλήθεια για να στα ξεπληρώσω.
Ήσουν πάντα εκεί να με ακούσεις. Για να έχεις πίσω από την πλάτη μου να λες και να με κρίνεις.
Ήσουν πάντα εκεί με το πολύτιμο ενδιαφέρον σου να δίνεις συμβουλές. Που πάντα έκρυβαν με μαεστρία από πίσω το δικό σου προσωπικό συμφέρον.
Με έπαιρνες πάντα αγκαλιά στα δύσκολα. Και χαμογελούσαν πίσω μου τα μάτια σου από έξαψη χαράς. Γιόρταζες μαζί μου κάτι ευτυχίες που μου έλαχαν. Και ντυνόταν στα μαύρα η ψυχή σου και μοιρολογούσε μερόνυχτα ολόκληρα. Και έβγαζε η ζήλεια σου φωτιές που μέσα τους καιγόσουν.
Ήσουν αυτή που άκουγε ευλαβικά της ζωής τα σχέδια μου. Για να τα βγάλει σκάρτα στη συνέχεια. Για να τα κοροϊδέψει. Ήσουν αυτή που λειτουργούσε υποχθόνια και εις βάρος μου μέχρι να πετύχει τους ελεεινούς τις στόχους. Αυτή που έσκαβε προσεκτικά μια τρύπα στη γη στα μέτρα μου μα πάντα έπεφτε η ίδια μέσα.
Ναι, ήσουν η καλύτερη μου φίδι!
Αυτή που έστειλε ο Θεός για να μου φανερώνει και να μου θυμίζει τί δεν πρέπει να είμαι.
Είσαι το μάθημα που κόπηκα εκατό φορές για να μάθω στο τέλος να ξεχωρίζω τους φίλους τους πραγματικούς από τα μάτια τους και μόνο.
Ήσουν η αιτία να χάσω την πίστη μου στη φιλία για την βρω ξανά και να την προσκυνήσω.
πηγή
