Της Μαρίας Ιατρίδη.
Έχω βαρεθεί να ακούω τη φράση-κλισέ από τους απαισιόδοξους: «το τρένο θα φύγει, βιάσου» ή από τους αισιόδοξους: «και να φύγει το τρένο, μην ανησυχείς θα έρθει το επόμενο…». Ε όχι λοιπόν! Καταρχήν, κύριοι απαισιόδοξοι ποιος σας είπε ότι εγώ θέλω να βιαστώ και κατά δεύτερον εσάς αγαπητοί αισιόδοξοι ποιος σας είπε ότι θέλω άλλο τρένο; Εγώ επιθυμώ αυτό και θα βρω τον τρόπο να με περιμένει!
Που λέτε, ταξιδεύω χρόνια με τρένο. Συνήθως από Λάρισα-Αθήνα και το αντίστροφο. Άλλες φορές μόνη μου, άλλες με παρέα. Άλλες φορές κοιμάμαι, άλλες ονειρεύομαι με ανοιχτά τα μάτια. Άλλες τσακώνομαι για το τσιγάρο που καπνίζουν ενώ απαγορεύεται κι άλλες εξομολογούμαι στον διπλανό μου ότι αν ποτέ κάνω κοριτσάκι θα το ονομάσω Νεφέλη. Άλλες προσπαθώ να ηρεμήσω τον γάτο μου που έχει πάρει τα αυτιά από όλο το βαγόνι κι άλλες ακούω τέρμα μουσική από τα ακουστικά του κινητού μου για να ξεφύγω λίγο από αυτόν τον κόσμο. Δεν έχω χάσει ποτέ δρομολόγιο. Πάντα ήμουν στην ώρα μου στη θέση μου. Αν θες πραγματικά να είσαι κάπου, ξεπερνάς κάθε εμπόδιο. Αλλά αν παρ’ όλα αυτά συναντήσεις τόσες δυσκολίες και το τρένο ετοιμάζεται να φύγει χωρίς εσένα, η λύση δεν είναι να τα κάνεις όλα βιαστικά, άρα όχι και καλά, για να το προλάβεις.
Σκεφτείτε πόσα κοινωνικά κατεστημένα είναι βαθιά ριζωμένα μέσα μας και μας αγχώνουν να προσαρμοστούμε μ’ αυτά. Στην ώρα και τη μέρα που εκείνα έχουνε ορίσει με αποτέλεσμα να χάνουμε τελικά τον εαυτό μας και να κάνουμε βιαστικές επιλογές. Αλλά ακόμα κι αν δε βιαστείς και περιμένεις το επόμενο τρένο μπορεί να μην είναι αυτό που θες, ή και να μην πραγματοποιηθεί ποτέ το δρομολόγιο (στην Ελλάδα είμαστε, με τις απεργίες έχουμε παντρευτεί). Τι κάνεις λοιπόν;
Μια απλούστατη λέξη είναι η λύση. Κάτι που έχεις μάθει από μωρό!
Μιλάς! Πάρε τηλέφωνο τον «οδηγό του τρένου» και εξήγησέ του τους λόγους που έχεις καθυστερήσει. Χωρίς να διαπραγματευτείς. Απλώς θα επιχειρηματολογήσεις και θα δεις ότι θα εκπλαγείς από την απάντηση. Κι αν νομίζετε ότι είπε πως το τρένο θα σας περιμένει, είστε γελασμένοι. Είπε πως το τρένο δεν επρόκειτο έτσι κι αλλιώς να ξεκινήσει την ώρα που νομίζατε! Που σας είχε ενημερώσει η… κυρία Κοινωνία στο ταμείο όταν κλείνατε το εισιτήριο. Εκεί με την τεράστια ουρά. Θυμάστε; Που όλοι σαν ρομπότ είχαν στηθεί για ώρες χάνοντας όμορφες στιγμές από τη ζωή τους για να βγάλουν το πολυπόθητο εισιτήριο για το οποίο το σύστημά τους είχε προγραμματιστεί.
Το τρένο, λοιπόν, δε φεύγει τελικά ακόμα. Το προλαβαίνετε άνετα. Φτιάξτε με ηρεμία τη βαλίτσα σας και βάλτε μέσα αυτά που πραγματικά αρέσουν σε εσάς. Και όχι πολύ βαριά ρούχα. Θα έχει καλό καιρό εκεί που θα πάτε…. Διότι πολύ απλά θα ταξιδέψετε την κατάλληλη εποχή. Και όσο για το άλλο κλισέ: «Σημασία έχει το ταξίδι και όχι ο προορισμός», να πω ότι είναι για αυτούς που φοβούνται να φτάσουν κάπου ή δεν έχουν ιδέα πού θέλουν να πάνε. Γιατί όταν είσαι αποφασισμένος, δεν κάνεις απλά το τρένο να μη φύγει μέχρι να επιβιβαστείς, αλλά έχεις τη δύναμη να το μεταμορφώσεις ακόμη και σε αεροπλάνο και να πετάξεις για τον ουρανό σου! Είναι δικός σου και σε περιμένει να τον αγγίξεις…
αναπνοές
