Του Σπύρου Αυγερινού.
Είναι κι αυτή η περίοδος στη ζωή σου που σε τυφλώνει το πάθος.
Όλοι όσοι είναι γύρω σου σε προειδοποιούν.
Σου στέλνουν μηνύματα.
Προσπαθούν να σε επαναφέρουν.
Εσύ όμως εκεί.
Βλέπεις το περιτύλιγμα.
Ένα χαμόγελο σου φτάνει , σου παίρνει το μυαλό.
Πιστεύεις στα ψεύτικα λόγια.
Σου μιλά για ανθρώπους που την αηδιάζουν, που της φέρνουν αποστροφή.
Εσύ είσαι ο γλυκός ο καλός γι’ αυτήν. Ο ιδανικός!
Και τότε γίνεται αυτό που δεν το περιμένεις ή μάλλον αυτό που φοβόσουνα ότι θα γίνει.
Βρίσκεται στο δίλημμα να διαλέξει!
Και τότε βλέπεις να φιλά,να χαμογελά αυτόν που την αηδίαζε.
Σκέφτεσαι, για ποιο λόγο άραγε;
Μένεις για λίγο παγωμένος…
Μετά όμως σκέφτεσαι ότι τουλάχιστον την έβαλες στο δίλημμα.
Διάλεξε το κακό , διάλεξε τον εύκολο δρόμο.
Πόσο δυστυχία έκρυβε στην ψυχή της;
Προχωράς… Γυρίζεις την πλάτη και προχωράς.
Πας εκεί που σε αγαπάνε αληθινά.
αναπνοές
