Της Κατερίνας Τσαμπά.
Τι κοινωνία είναι αυτή, που χαρακτηρίζει και στιγματίζει μια γυναίκα, όταν δεν έχει παντρευτεί, μέχρι την ηλικία που συνηθίζεται σύμφωνα με τις «κοινωνικές» επιταγές; Όταν έχει εμπειρίες; Όταν δε σηκώνει μύγα στο σπαθί της; Όταν παντρεύεται, αλλά δεν κάνει παιδιά;
Τι κοινωνία είναι αυτή, που εν έτει 2017, χαρακτηρίζεται με ειδεχθή επίθετα επειδή θα υποστηρίξει τα πιστεύω της; Γιατί; Επειδή είναι γυναίκα και η θέση της είναι αλλού; Στην κουζίνα πχ; Ας καγχάσω!
Θα περίμενες, και φυσιολογικά εδώ που τα λέμε, τα μυαλά των ανθρώπων να έχουν ανοίξει. Θα περίμενες ότι ο κόσμος θα ήθελε να διευρύνει το νου του. Τόσοι τρόποι υπάρχουν. Το διάβασμα, τα ταξίδια αλλά φευ!
Εγώ παντρεύτηκα στα 44,5 μου! Γούστο μου και καπέλο μου. Και ήμουν τυχερή που ταιριάξαμε με τον σύντροφό μου μιας και συναντηθήκαμε μόλις πριν δυο χρόνια. Για φαντάσου, πόσο δύσκολο είναι να ταιριάξεις με έναν άνθρωπο γενικά και σκέψου πόσο πιο δύσκολο γίνεται αυτό μεγαλώνοντας.
Μέχρι να γνωρίσω τον άντρα μου, είχα ακούσει πολλά! Μέχρι το μνημειώδες «ποιος θα σε πάρει εσένα» σε μια λογομαχία με γείτονα! Επειδή τόλμησα να του πω κατάμουτρα την αλήθεια. «Πότε θα φάμε κουφέτα από σένα, Κατερίνα;» Και άλλα διάφορα αστεία!
Από τότε που παντρεύτηκα όμως, λες και όλοι αλλάξανε τον τρόπο που με βλέπουν και συμπεριφέρονται. Σαν με περισσότερη εκτίμηση, σαν ότι αποκαταστάθηκε το όνομα μου στην κοινωνία και αυτό το τελευταίο είναι το μόνιμό μας αστείο με τον άντρα μου. Τον ευχαριστώ, που με αποκατάστησε στην κοινωνία! Χα χα.
Τι ξέρεις εσύ γείτονα, συγγενή ή γνωστέ, για τη ζωή μου; Που ξέρεις τι έχω περάσει για να φτάσω εδώ; Τι δοκιμασίες πέρασα ή όχι; Στην τελική μπορεί να είναι επιλογή μου να μένω ελεύθερη μέχρι την ηλικία που εσύ πιστεύεις ότι θα έπρεπε να «έχω κάνει κάτι με τη ζωή μου». Τι σε νοιάζει στην τελική;;!
Η ζωή μου είναι δική μου, την αξιοποιώ όπως επιθυμώ και κανένας, ούτε ο γονιός μου, δεν έχει λόγο! Αυτά και χαιρετίσματα σε όλους εκείνους που σκύβουν το κεφάλι κάθε που τους πληγώνουν οι ανίδεοι! Εγώ λέω, σηκώστε το κεφάλι και «βγαλ΄ τε τους τη γλώσσα»! Έτσι, για την αλητεία!
αναπνοές
