Δεν θα σε αγγίξω αφού φοβάσαι.
Ξέρω, έχει δύναμη τρομακτική η αγκαλιά. Γδέρνει από πάνω σου το παρελθόν, το σκίζει σε χοντρά κομμάτια καθώς το ρίχνει στη φωτιά και κάνει στάχτη τις αναμνήσεις.
Δε θέλεις να αφεθείς, έχεις ανάγκη να θυμάσαι, μην τύχει και πιστέψεις πάλι σε εκείνο το ψέμα που μοιάζει με αλήθεια. Κι αν έχω για σένα μια αγκαλιά αλήθειες, τι σημασία έχει, αφού εσένα σε κέρδισαν τα ψέματα.
Όχι, δε θα σε αγκαλιάσω.
Δεν θα σου δώσω αγάπη αφού την τρέμεις. Καταλαβαίνω, είναι αδύνατο να αναμετρηθείς μαζί της. Σε πλησιάζει πελώρια όπως είναι και με το μέγεθός της σου κόβει την ανάσα. Γίνεται φως που διαπερνάει τις ρωγμές και γιγαντώνεται μέσα σου δίχως να αφήνει χώρο στη μοναξιά και τον εγωισμό να συνεχίσουν το παιχνίδι τους με τις στιγμές σου. Ξέρεις, εκείνες που χάνεις.
Όχι, δε θα σε αγαπήσω.
Σε αφήνω στην ασφάλεια του φόβου που σε νίκησε, να αγαπιέσαι από το τίποτα που μπέρδεψες με τη ζωή, μήπως και κάποτε βγεις από το λήθαργο που έχεις βυθιστεί, όταν θα συνειδητοποιήσεις πως το μεγαλύτερο από όλα τα ψέματα το είπες εσύ στον εαυτό σου.
Τότε που ορκιζόσουν πως αγάπη μόνο ήθελες και μια αγκαλιά, να είναι αλήθεια.
Όσο για μένα, όχι, δεν θα ξαναγυρίσω.
0
Πηγή: www.anapnoes.gr
