Θυμάμαι πριν λίγα χρόνια να είμαι σε ένα μαγαζί με ένα φίλο μου και ενώ μιλάμε ακούω μια γυναικεία φωνή, γυρίζω απότομα το κεφάλι μου προς τα εκεί, ξαναγυρίζω μετά από λίγο και λέω στον φίλο μου «Δεν είναι εντυπωσιακή;».
Με κοιτάζει παραξενεμένος και μου λέει «Ναι, αλλά εσύ γιατί το πρόσεξες;». Eχω το κακό ή καλό συνήθειο να παρατηρώ ότι μου κινεί την περιέργεια, από το μεθυσμένο που τρεκλίζει στο δρόμο μέχρι ένα παιδάκι που παίζει με το στύλο του λεωφορείου σαν να είναι στην παιδική χαρά.
Έτσι λοιπόν και εκείνη την μέρα· το περίεργο όμως είναι ότι δεν είχα δει εκείνη την κοπέλα, γύρισα απλά και μόνο με το άκουσμα της φωνής της. Ήταν μια πολύ γλυκιά κοπέλα, όμορφη αλλά όχι με τα κλασικά πρότυπα ομορφιάς που πλασάρει η κοινωνία μας. Μετρίου αναστήματος, με γλυκό πρόσωπο κι ένα τεράστιο χαμόγελο. Η φωνή της ταίριαζε απίστευτα με το χαμόγελο της. Ήταν απίστευτα γοητευτική. Μιλούσε πολύ γλυκά σε όλους και με φοβερή αυτοπεποίθηση, ήξερε ποια είναι και μπορούσε να κερδίσει τους πάντες ανά πάσα στιγμή. Και μόνο από τη φωνή της.
Λίγους μήνες αργότερα βγήκα με μια παρέα για ποτό και ξαφνικά πρόσεξα μια πολύ εντυπωσιακή γυναίκα να στέκεται δίπλα στο μπαρ κρατώντας το ποτό της μόνη, σε ακίνητη πόζα για αρκετή ώρα. Όση ώρα την κοιτούσα δεν πλησίασε κανένας. Και πιστέψτε με εμφανισιακά θα μπορούσε να είναι μοντέλο. Είχε όμως ένα βλέμμα και ένα ύφος ξινίλας και ήταν σαν να έλεγε μην πλησιάσει κανείς αν δεν είναι της κλάσης μου. Δεν ήξερα την κοπέλα αλλά είμαι σίγουρη πως το πιο πιθανό είναι να μην συνειδητοποιούσε ακριβώς τι έκανε. Σίγουρα ήξερε πως ήταν ωραία και περίμενε και την ανάλογη ανταπόκριση αλλά μάταια. Πώς να τολμήσει ένας κοινός θνητός να την πλησιάσει;
Άκουγα λοιπόν τα αγόρια να μιλάνε εκείνο το βράδυ και έδωσα περισσότερη βαρύτητα στα δικά τους λόγια γιατί λίγο-πολύ τη γυναικεία άποψη την ήξερα. Ένα από τους άντρες της παρέας, είπε ότι μια γυναίκα που είναι όμορφή θα έχει περισσότερες ίσως ευκαιρίες και σε προσωπικό αλλά και σε επαγγελματικό επίπεδο αλλά αυτό από μόνο του δεν αρκεί. Δεν μπορούν να είναι με μια γυναίκα που όλο το 24ωρο μιλάει για τις τελευταίες τάσεις τις μόδας, για το gossip των επωνύμων και να έχει την απαίτηση από το σύντροφό της να της παρέχει τη χλιδάτη ζωή που εκείνη επιθυμεί. Κοινώς δε θέλουν μια γυναίκα που θα τους βλέπει σαν τράπεζα.
Δε θέλουν όμως και τις γυναίκες που δεν ξέρουν τι θέλουν. Τη μια θέλουν ελεύθερη σχέση και την άλλη κανονική. Τη μια μέρα τους διώχνουν και μετά τους θέλουν πίσω και πάλι από την αρχή. Και αν τύχει και κουραστεί ο άνθρωπος και αποφασίσει να φύγει τότε τρελαίνονται και τους ζητάνε πίσω απελπισμένα.
Δε θέλουν τις γυναίκες που συνέχεια νιαουρίζουν σαν γατούλες σε όλες τις περιστάσεις και φέρονται λες και είναι πορσελάνινες κούκλες που ανά πάσα στιγμή μπορεί να ραγίσουν και να σπάσουν. Δε θέλουν τις γυναίκες που κάνουν σαν υστερικές και φωνάζουν χωρίς λόγο και αιτία. Και φυσικά δε συμπαθούν τους μελοδραματισμούς και τα κλαψουρίσματα.
Πάνω-κάτω αυτά ισχύουν και στον επαγγελματικό τομέα. Ναι, η ομορφιά θα σου ανοίξει πόρτες αλλά μετά πρέπει να βρεις το κλειδί και για τις επόμενες. Για να το κάνει αυτό όμως θα πρέπει να είναι μια γυναίκα με πραγματική αυτοπεποίθηση για αυτό που είναι και όχι για αυτό που θα ήθελαν οι άλλοι να είναι, όποιοι και να είναι αυτοί οι άλλοι. Γιατί η ομορφιά προέρχεται από μέσα προς τα έξω και όχι το αντίθετο.
Συντάκτης: Έρμα Γεωργίου
pillowfights
Με κοιτάζει παραξενεμένος και μου λέει «Ναι, αλλά εσύ γιατί το πρόσεξες;». Eχω το κακό ή καλό συνήθειο να παρατηρώ ότι μου κινεί την περιέργεια, από το μεθυσμένο που τρεκλίζει στο δρόμο μέχρι ένα παιδάκι που παίζει με το στύλο του λεωφορείου σαν να είναι στην παιδική χαρά.
Έτσι λοιπόν και εκείνη την μέρα· το περίεργο όμως είναι ότι δεν είχα δει εκείνη την κοπέλα, γύρισα απλά και μόνο με το άκουσμα της φωνής της. Ήταν μια πολύ γλυκιά κοπέλα, όμορφη αλλά όχι με τα κλασικά πρότυπα ομορφιάς που πλασάρει η κοινωνία μας. Μετρίου αναστήματος, με γλυκό πρόσωπο κι ένα τεράστιο χαμόγελο. Η φωνή της ταίριαζε απίστευτα με το χαμόγελο της. Ήταν απίστευτα γοητευτική. Μιλούσε πολύ γλυκά σε όλους και με φοβερή αυτοπεποίθηση, ήξερε ποια είναι και μπορούσε να κερδίσει τους πάντες ανά πάσα στιγμή. Και μόνο από τη φωνή της.
Λίγους μήνες αργότερα βγήκα με μια παρέα για ποτό και ξαφνικά πρόσεξα μια πολύ εντυπωσιακή γυναίκα να στέκεται δίπλα στο μπαρ κρατώντας το ποτό της μόνη, σε ακίνητη πόζα για αρκετή ώρα. Όση ώρα την κοιτούσα δεν πλησίασε κανένας. Και πιστέψτε με εμφανισιακά θα μπορούσε να είναι μοντέλο. Είχε όμως ένα βλέμμα και ένα ύφος ξινίλας και ήταν σαν να έλεγε μην πλησιάσει κανείς αν δεν είναι της κλάσης μου. Δεν ήξερα την κοπέλα αλλά είμαι σίγουρη πως το πιο πιθανό είναι να μην συνειδητοποιούσε ακριβώς τι έκανε. Σίγουρα ήξερε πως ήταν ωραία και περίμενε και την ανάλογη ανταπόκριση αλλά μάταια. Πώς να τολμήσει ένας κοινός θνητός να την πλησιάσει;
Άκουγα λοιπόν τα αγόρια να μιλάνε εκείνο το βράδυ και έδωσα περισσότερη βαρύτητα στα δικά τους λόγια γιατί λίγο-πολύ τη γυναικεία άποψη την ήξερα. Ένα από τους άντρες της παρέας, είπε ότι μια γυναίκα που είναι όμορφή θα έχει περισσότερες ίσως ευκαιρίες και σε προσωπικό αλλά και σε επαγγελματικό επίπεδο αλλά αυτό από μόνο του δεν αρκεί. Δεν μπορούν να είναι με μια γυναίκα που όλο το 24ωρο μιλάει για τις τελευταίες τάσεις τις μόδας, για το gossip των επωνύμων και να έχει την απαίτηση από το σύντροφό της να της παρέχει τη χλιδάτη ζωή που εκείνη επιθυμεί. Κοινώς δε θέλουν μια γυναίκα που θα τους βλέπει σαν τράπεζα.
Δε θέλουν όμως και τις γυναίκες που δεν ξέρουν τι θέλουν. Τη μια θέλουν ελεύθερη σχέση και την άλλη κανονική. Τη μια μέρα τους διώχνουν και μετά τους θέλουν πίσω και πάλι από την αρχή. Και αν τύχει και κουραστεί ο άνθρωπος και αποφασίσει να φύγει τότε τρελαίνονται και τους ζητάνε πίσω απελπισμένα.
Δε θέλουν τις γυναίκες που συνέχεια νιαουρίζουν σαν γατούλες σε όλες τις περιστάσεις και φέρονται λες και είναι πορσελάνινες κούκλες που ανά πάσα στιγμή μπορεί να ραγίσουν και να σπάσουν. Δε θέλουν τις γυναίκες που κάνουν σαν υστερικές και φωνάζουν χωρίς λόγο και αιτία. Και φυσικά δε συμπαθούν τους μελοδραματισμούς και τα κλαψουρίσματα.
Πάνω-κάτω αυτά ισχύουν και στον επαγγελματικό τομέα. Ναι, η ομορφιά θα σου ανοίξει πόρτες αλλά μετά πρέπει να βρεις το κλειδί και για τις επόμενες. Για να το κάνει αυτό όμως θα πρέπει να είναι μια γυναίκα με πραγματική αυτοπεποίθηση για αυτό που είναι και όχι για αυτό που θα ήθελαν οι άλλοι να είναι, όποιοι και να είναι αυτοί οι άλλοι. Γιατί η ομορφιά προέρχεται από μέσα προς τα έξω και όχι το αντίθετο.
Συντάκτης: Έρμα Γεωργίου
pillowfights
