Πήξαμε να ζούμε με κανόνες. Ότι και εάν κάνουμε, τους βρίσκουμε μπροστά μας. Προχωράμε στο δρόμο και βλέπουμε ανθρωπάκια να μας δίνουν οδηγίες χρήσης για τη ζωή μας.
Τελειώνουμε το σχολείο και μας λένε τι πρέπει να σπουδάσουμε, με ποιους πρέπει να κάνουμε παρέα, ποια πρέπει να είναι τα χόμπι μας και ποιες να είναι συνήθειές μας.
Η πλύση εγκεφάλου που δεχόμαστε καθημερινά έχει μεταμορφώσει το μυαλό μας σε ένα άβουλο υποκείμενο χωρίς επιθυμίες. Δεν έχει καρδιά το μυαλό μας. Δεν έχει παλμό ούτε ρυθμό. Σκέφτεται χωρίς πάθος, χωρίς επιθυμίες. Φοβάται να θελήσει, να εμπιστευτεί, να πονέσει και να λαχταρήσει. Κολλάει μόνο σε κομμάτια και εμπειρίες που δεν είναι δικές του.
Ο εγκέφαλος μας σταμάτησε να ζητά αυτά που χρειάζεται και ψάχνει να βρει τη φωνή του μέσα από την φωνή των άλλων. Τους ακούς να σου μιλάνε για τη δική σου ζωή και για το πως θα πετύχεις. Μιλάνε για να σε βοηθήσουν αλλά αυτό που καταφέρνουν τελικά είναι να σε μπερδεύουν κάθε μέρα και περισσότερο.
Εσύ είσαι ακόμα μικρός . Κάτι παραπάνω θα ξέρουν οι μεγάλοι, σκέφτεσαι.
Μέσα σου παλεύεις για να σε αποδεχτείς.
Συνειδητοποιείς πως αυτές οι φωνές σου δημιουργούν επαγγελματικές και προσωπικές προτάσεις, οι οποίες δεν σε ικανοποιούν και δεν θες να τις ακολουθήσεις. Εσύ θες κάτι άλλο. Οι επιλογές σου δεν είναι αποδεκτές στα μάτια τους. Αισθάνεσαι τύψεις που δεν μπορείς να ικανοποιήσεις τις προσδοκίες τους. Δε θέλεις να είσαι το κακό παιδί, το δακτυλοδεικτούμενο από τους φίλους και τους συγγενείς σου. Δε θέλεις να κρίνουν τη ζωή σου.
Από μέσα σου εύχεσαι να σου αρέσουν αυτά τα πράγματα που θέλουν αυτές οι φωνές για να τους κάνεις περήφανους μια μέρα. Αυτό ήταν το όνειρό σου. Να τους βλέπεις να χαμογελούν όταν ικανοποιούνται τα σχέδιά τους. Αλλά η ζωή βλέπεις σε έκανε έναν άνθρωπο που έχει διαφορετικά θέλω.
Εσύ δε θέλεις να ακολουθήσεις το επάγγελμα του πατέρα σου, ούτε να γίνεις ο πρώτος μαθητής του σχολείου και του πανεπιστημίου. Εσύ θες κάτι δημιουργικό. Δεν έχει καμία σχέση με πτυχία και χαρτιά. Το δικό σου όνειρο σε κάνει εξωγήινο στα μάτια τους. Σε θεωρούν επικίνδυνο και ονειροπόλο. Για αυτούς είσαι ένας άνθρωπος με φτερά που δεν πατάει στη γη.
Ζεις στο κόσμο σου και δε σε νοιάζει το καλό σου. Αλλά η αλήθεια είναι ότι κανένας δε γεννήθηκε έτοιμος και σίγουρος για τις επιλογές του. Δεν είσαι υπεράνθρωπος. Δεν έχεις υπερφυσικές δυνάμεις. Δεν μπορείς να κάνεις τους άλλους να δουν αυτά που βλέπεις και θέλεις εσύ.
Το σίγουρο είναι πως όταν οι άλλοι δουν το χαμόγελό σου και τους κόπους σου τότε θα καταλάβουν αυτό που βλέπεις εσύ με την καρδιά σου. Γιατί ευτυχώς το καλό σου το ξέρεις μόνο εσύ.
αναπνοές
Τελειώνουμε το σχολείο και μας λένε τι πρέπει να σπουδάσουμε, με ποιους πρέπει να κάνουμε παρέα, ποια πρέπει να είναι τα χόμπι μας και ποιες να είναι συνήθειές μας.
Η πλύση εγκεφάλου που δεχόμαστε καθημερινά έχει μεταμορφώσει το μυαλό μας σε ένα άβουλο υποκείμενο χωρίς επιθυμίες. Δεν έχει καρδιά το μυαλό μας. Δεν έχει παλμό ούτε ρυθμό. Σκέφτεται χωρίς πάθος, χωρίς επιθυμίες. Φοβάται να θελήσει, να εμπιστευτεί, να πονέσει και να λαχταρήσει. Κολλάει μόνο σε κομμάτια και εμπειρίες που δεν είναι δικές του.
Ο εγκέφαλος μας σταμάτησε να ζητά αυτά που χρειάζεται και ψάχνει να βρει τη φωνή του μέσα από την φωνή των άλλων. Τους ακούς να σου μιλάνε για τη δική σου ζωή και για το πως θα πετύχεις. Μιλάνε για να σε βοηθήσουν αλλά αυτό που καταφέρνουν τελικά είναι να σε μπερδεύουν κάθε μέρα και περισσότερο.
Εσύ είσαι ακόμα μικρός . Κάτι παραπάνω θα ξέρουν οι μεγάλοι, σκέφτεσαι.
Μέσα σου παλεύεις για να σε αποδεχτείς.
Συνειδητοποιείς πως αυτές οι φωνές σου δημιουργούν επαγγελματικές και προσωπικές προτάσεις, οι οποίες δεν σε ικανοποιούν και δεν θες να τις ακολουθήσεις. Εσύ θες κάτι άλλο. Οι επιλογές σου δεν είναι αποδεκτές στα μάτια τους. Αισθάνεσαι τύψεις που δεν μπορείς να ικανοποιήσεις τις προσδοκίες τους. Δε θέλεις να είσαι το κακό παιδί, το δακτυλοδεικτούμενο από τους φίλους και τους συγγενείς σου. Δε θέλεις να κρίνουν τη ζωή σου.
Από μέσα σου εύχεσαι να σου αρέσουν αυτά τα πράγματα που θέλουν αυτές οι φωνές για να τους κάνεις περήφανους μια μέρα. Αυτό ήταν το όνειρό σου. Να τους βλέπεις να χαμογελούν όταν ικανοποιούνται τα σχέδιά τους. Αλλά η ζωή βλέπεις σε έκανε έναν άνθρωπο που έχει διαφορετικά θέλω.
Εσύ δε θέλεις να ακολουθήσεις το επάγγελμα του πατέρα σου, ούτε να γίνεις ο πρώτος μαθητής του σχολείου και του πανεπιστημίου. Εσύ θες κάτι δημιουργικό. Δεν έχει καμία σχέση με πτυχία και χαρτιά. Το δικό σου όνειρο σε κάνει εξωγήινο στα μάτια τους. Σε θεωρούν επικίνδυνο και ονειροπόλο. Για αυτούς είσαι ένας άνθρωπος με φτερά που δεν πατάει στη γη.
Ζεις στο κόσμο σου και δε σε νοιάζει το καλό σου. Αλλά η αλήθεια είναι ότι κανένας δε γεννήθηκε έτοιμος και σίγουρος για τις επιλογές του. Δεν είσαι υπεράνθρωπος. Δεν έχεις υπερφυσικές δυνάμεις. Δεν μπορείς να κάνεις τους άλλους να δουν αυτά που βλέπεις και θέλεις εσύ.
Το σίγουρο είναι πως όταν οι άλλοι δουν το χαμόγελό σου και τους κόπους σου τότε θα καταλάβουν αυτό που βλέπεις εσύ με την καρδιά σου. Γιατί ευτυχώς το καλό σου το ξέρεις μόνο εσύ.
αναπνοές
