Έχεις ξυπνήσει και χουζουρεύεις στο κρεβάτι. Είσαι χαρούμενη μετά την ωραία βραδιά που πέρασες χθες και νομίζεις πως αν βγάλεις τώρα μια selfie θα ‘ναι από τις καλύτερες που έχεις δει.
«Δεν μπορεί! Πρέπει να ‘μαι στις ομορφιές μου σήμερα» σκέφτεσαι κι αρπάζεις το κινητό σου ενθουσιασμένη απ’ το κομοδίνο πλάι σου. Με μόνο φως, το φως του ήλιου που μπαίνει από το παράθυρο, παίρνεις μια ναζιάρικη πόζα και σκας ένα χαμόγελο πονηρό, γιατί ξέρεις ήδη τον αποστολέα της φωτογραφίας. Τον άνθρωπο που σ’ έκανε να περάσεις τόσο όμορφα χθες.
«Μια φωτογραφία που να του αποδεικνύει πως εκείνος ήταν το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα. Τι καλύτερο για καλημέρα; » λες και κοιτάς το κινητό σου να θαυμάσεις το αποτέλεσμα. Σου αρέσεις, αλλά «το μαλλί θέλει χτένισμα» σκέφτεσαι. «Και λίγο ρουζ δε θα ‘ταν κακό, λίγη μάσκαρα έστω. Κάτι να μη φαίνομαι τόσο χλωμή». Και κάπως έτσι μια ωραία φωτογραφία που σε δείχνει όπως ακριβώς ξύπνησες, ευτυχισμένη και χαρούμενη δε φθάνει ποτέ σ’ εκείνον. Όπως δε φθάσανε και τόσες άλλες δικές μας.
Και δε φταίνε οι εταιρείες καλλυντικών που κάνουν τα πάντα για να μας πείσουν πως μόνο μακιγιαρισμένες θεωρούμαστε περιποιημένες κι ακαταμάχητες. Φταίμε εμείς οι ίδιες. Εμείς που γεμίσαμε από ανασφάλειες.
Που σηκωνόμαστε απ’ το κρεβάτι και βαδίζοντας προς το μπάνιο, κάνουμε εκείνη τη μικρή στάση μπροστά στον καθρέπτη κι ενώ νιώθουμε τόσο όμορφες μέσα στην άνετη, πολυφορεμένη δική του μπλούζα, άβαφες και με τα μαλλιά μας ανέμελα, επιλέγουμε να φορτώσουμε την επιδερμίδα μας μ’ ένα σωρό πράγματα και προϊόντα μακιγιάζ για να έχουμε σίγουρη κι ακόμη μεγαλύτερη αποδοχή. «Με λίγο κραγιόν καλύτερη θα δείχνω » σκέφτεσαι. Θα δείχνεις! Θα είσαι καλύτερη απ’ όταν ξύπνησες; Τότε, που πίστευες ότι δε χρειάζεσαι τίποτα παραπάνω απ’ το πονηρό σου χαμόγελο; Τότε, πριν κάνεις τη δεύτερη σκέψη.
Δεν αφορίζω τα προϊόντα ομορφιάς ή τη διάθεσή σου ν’ αναδείξεις κάποια απ’ τα χαρακτηριστικά σου χρησιμοποιώντας τα. Το να περιποιείσαι τον εαυτό σου είναι επίσης ελκυστικό κι απαραίτητο. Θυμώνω με όλες εκείνες τις στιγμές που δεν πιστεύεις ότι η ομορφιά της ψυχής σου κι η καλή σου διάθεση, αντανακλάται στο πρόσωπό σου, ακόμη κι αν η κόμμωση σου μοιάζει μ’ εκείνη της βασίλισσας της ζούγκλας.
Έπειτα θυμώνω με όλους εκείνους τους άνδρες που δηλώνουν σε κάθε έρευνα περιοδικού ή συνέντευξη πως προτιμούν τη φυσική ομορφιά μιας γυναίκας και το «καθόλου ως ελάχιστο» μακιγιάζ και ξεχνούν να το πουν σ’ εμάς τις ίδιες. Γιατί θέλουμε να το ακούμε και θέλουμε κι εμείς με τη σειρά μας να τους ανταμείβουμε με κάθε τρόπο για το ότι μας προτιμούν όπως ακριβώς είμαστε. Γιατί κακά τα ψέματα όσο κι αν αγαπάς το να μεταμορφώνεσαι με τα θαυματουργά προϊόντα που κυκλοφορούν στο εμπόριο, δεν είναι όλες οι ώρες κι οι διαθέσεις ίδιες.
Σου αρέσει που σήμερα πετάει το τσουλούφι σου και δε στρώνει με τίποτα, σου αρέσει που όταν πας να μαγειρέψεις με σχεδόν παιδική διάθεση, κάνεις τα μαλλιά σου κοτσιδάκια και φωτογραφίζεσαι συνεχώς γιατί σου φαίνεσαι γλυκιά. Και θα ‘θελες να ήσουν σίγουρη πως αυτή σου την εμφάνιση θα την έβρισκαν κι άλλοι γλυκιά κι οι φωτογραφίες αυτές να φθάνανε όπου θα ήθελες, χωρίς το φόβο ότι σε δείχνουν λιγότερο όμορφη. Θα ήθελες επίσης, ακόμη κι όταν έχεις τα χάλια σου να συνεχίζουν να σε βλέπουν όμορφη.
Γιατί αυτό που βρίσκεται μέσα σου, φοράει τα καλά του, είναι καλοχτενισμένο και περιποιημένο και περιμένει να το θαυμάσουν και να το αγαπήσουν. Κι είναι πάντα έτσι. Δε χρειάζεται μακιγιάζ και τρικ ομορφιάς. Βαθύ βλέμμα χρειάζεται. Να βλέπει ο άλλος βαθιά και πίσω από όλα εκείνα που το καλύπτουν. Εκείνα που νομίσαμε ότι μας κάνουν ομορφότερες στα μάτια σας.
Αγαπήστε μας! Αγαπήστε μας όπως ακριβώς είμαστε. Δείτε πίσω απ’ τις στρώσεις του make up, πίσω απ’ το ψυχρό χρώμα του concealer και βγάλτε από πάνω μας κάθε ίχνος από κραγιόν με τα παθιασμένα σας φιλιά. Θα είμαστε πολύ καλύτερες με λιγότερες ώρες ετοιμασίας. Θα πάψουμε ν’ ανησυχούμε αν ξέβαψε το μολύβι, αν έτρεξε η μάσκαρα ή έφυγε το κραγιόν. Δε θα μοιάζουμε σαν να χάσαμε στο paintball όταν θα τελειώνουμε απ’ το σεξ μαζί σας, δε θα μένει στο χέρι σας η τρέσα μας και δε θα λερώνουμε το μαξιλάρι σας όταν θα κοιμόμαστε σπίτι σας.
Φθάνει να πειστούμε πως μας αγαπάτε κι έτσι. Ξεμαλλιασμένες, άβαφες, με το φυσικό μας μαλλί και τη διαφορετική μας διάθεση κάθε φορά. Και τότε ξέρεις ποιος θα ‘ναι ο τυχερός; Εσύ! Εσύ, που σου αρέσω όπως κι αν είμαι. Και δεν ξεχνάς να μου το υπενθυμίζεις!
Επιμέλεια Κειμένου Μαριάμ Πολυγένη: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Μαριάμ Πολυγένη
pillowfights
«Δεν μπορεί! Πρέπει να ‘μαι στις ομορφιές μου σήμερα» σκέφτεσαι κι αρπάζεις το κινητό σου ενθουσιασμένη απ’ το κομοδίνο πλάι σου. Με μόνο φως, το φως του ήλιου που μπαίνει από το παράθυρο, παίρνεις μια ναζιάρικη πόζα και σκας ένα χαμόγελο πονηρό, γιατί ξέρεις ήδη τον αποστολέα της φωτογραφίας. Τον άνθρωπο που σ’ έκανε να περάσεις τόσο όμορφα χθες.
«Μια φωτογραφία που να του αποδεικνύει πως εκείνος ήταν το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα. Τι καλύτερο για καλημέρα; » λες και κοιτάς το κινητό σου να θαυμάσεις το αποτέλεσμα. Σου αρέσεις, αλλά «το μαλλί θέλει χτένισμα» σκέφτεσαι. «Και λίγο ρουζ δε θα ‘ταν κακό, λίγη μάσκαρα έστω. Κάτι να μη φαίνομαι τόσο χλωμή». Και κάπως έτσι μια ωραία φωτογραφία που σε δείχνει όπως ακριβώς ξύπνησες, ευτυχισμένη και χαρούμενη δε φθάνει ποτέ σ’ εκείνον. Όπως δε φθάσανε και τόσες άλλες δικές μας.
Και δε φταίνε οι εταιρείες καλλυντικών που κάνουν τα πάντα για να μας πείσουν πως μόνο μακιγιαρισμένες θεωρούμαστε περιποιημένες κι ακαταμάχητες. Φταίμε εμείς οι ίδιες. Εμείς που γεμίσαμε από ανασφάλειες.
Που σηκωνόμαστε απ’ το κρεβάτι και βαδίζοντας προς το μπάνιο, κάνουμε εκείνη τη μικρή στάση μπροστά στον καθρέπτη κι ενώ νιώθουμε τόσο όμορφες μέσα στην άνετη, πολυφορεμένη δική του μπλούζα, άβαφες και με τα μαλλιά μας ανέμελα, επιλέγουμε να φορτώσουμε την επιδερμίδα μας μ’ ένα σωρό πράγματα και προϊόντα μακιγιάζ για να έχουμε σίγουρη κι ακόμη μεγαλύτερη αποδοχή. «Με λίγο κραγιόν καλύτερη θα δείχνω » σκέφτεσαι. Θα δείχνεις! Θα είσαι καλύτερη απ’ όταν ξύπνησες; Τότε, που πίστευες ότι δε χρειάζεσαι τίποτα παραπάνω απ’ το πονηρό σου χαμόγελο; Τότε, πριν κάνεις τη δεύτερη σκέψη.
Δεν αφορίζω τα προϊόντα ομορφιάς ή τη διάθεσή σου ν’ αναδείξεις κάποια απ’ τα χαρακτηριστικά σου χρησιμοποιώντας τα. Το να περιποιείσαι τον εαυτό σου είναι επίσης ελκυστικό κι απαραίτητο. Θυμώνω με όλες εκείνες τις στιγμές που δεν πιστεύεις ότι η ομορφιά της ψυχής σου κι η καλή σου διάθεση, αντανακλάται στο πρόσωπό σου, ακόμη κι αν η κόμμωση σου μοιάζει μ’ εκείνη της βασίλισσας της ζούγκλας.
Έπειτα θυμώνω με όλους εκείνους τους άνδρες που δηλώνουν σε κάθε έρευνα περιοδικού ή συνέντευξη πως προτιμούν τη φυσική ομορφιά μιας γυναίκας και το «καθόλου ως ελάχιστο» μακιγιάζ και ξεχνούν να το πουν σ’ εμάς τις ίδιες. Γιατί θέλουμε να το ακούμε και θέλουμε κι εμείς με τη σειρά μας να τους ανταμείβουμε με κάθε τρόπο για το ότι μας προτιμούν όπως ακριβώς είμαστε. Γιατί κακά τα ψέματα όσο κι αν αγαπάς το να μεταμορφώνεσαι με τα θαυματουργά προϊόντα που κυκλοφορούν στο εμπόριο, δεν είναι όλες οι ώρες κι οι διαθέσεις ίδιες.
Σου αρέσει που σήμερα πετάει το τσουλούφι σου και δε στρώνει με τίποτα, σου αρέσει που όταν πας να μαγειρέψεις με σχεδόν παιδική διάθεση, κάνεις τα μαλλιά σου κοτσιδάκια και φωτογραφίζεσαι συνεχώς γιατί σου φαίνεσαι γλυκιά. Και θα ‘θελες να ήσουν σίγουρη πως αυτή σου την εμφάνιση θα την έβρισκαν κι άλλοι γλυκιά κι οι φωτογραφίες αυτές να φθάνανε όπου θα ήθελες, χωρίς το φόβο ότι σε δείχνουν λιγότερο όμορφη. Θα ήθελες επίσης, ακόμη κι όταν έχεις τα χάλια σου να συνεχίζουν να σε βλέπουν όμορφη.
Γιατί αυτό που βρίσκεται μέσα σου, φοράει τα καλά του, είναι καλοχτενισμένο και περιποιημένο και περιμένει να το θαυμάσουν και να το αγαπήσουν. Κι είναι πάντα έτσι. Δε χρειάζεται μακιγιάζ και τρικ ομορφιάς. Βαθύ βλέμμα χρειάζεται. Να βλέπει ο άλλος βαθιά και πίσω από όλα εκείνα που το καλύπτουν. Εκείνα που νομίσαμε ότι μας κάνουν ομορφότερες στα μάτια σας.
Αγαπήστε μας! Αγαπήστε μας όπως ακριβώς είμαστε. Δείτε πίσω απ’ τις στρώσεις του make up, πίσω απ’ το ψυχρό χρώμα του concealer και βγάλτε από πάνω μας κάθε ίχνος από κραγιόν με τα παθιασμένα σας φιλιά. Θα είμαστε πολύ καλύτερες με λιγότερες ώρες ετοιμασίας. Θα πάψουμε ν’ ανησυχούμε αν ξέβαψε το μολύβι, αν έτρεξε η μάσκαρα ή έφυγε το κραγιόν. Δε θα μοιάζουμε σαν να χάσαμε στο paintball όταν θα τελειώνουμε απ’ το σεξ μαζί σας, δε θα μένει στο χέρι σας η τρέσα μας και δε θα λερώνουμε το μαξιλάρι σας όταν θα κοιμόμαστε σπίτι σας.
Φθάνει να πειστούμε πως μας αγαπάτε κι έτσι. Ξεμαλλιασμένες, άβαφες, με το φυσικό μας μαλλί και τη διαφορετική μας διάθεση κάθε φορά. Και τότε ξέρεις ποιος θα ‘ναι ο τυχερός; Εσύ! Εσύ, που σου αρέσω όπως κι αν είμαι. Και δεν ξεχνάς να μου το υπενθυμίζεις!
Επιμέλεια Κειμένου Μαριάμ Πολυγένη: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Μαριάμ Πολυγένη
pillowfights
