Θα σου εγώ, φίλε μου, πόσο πολύ σ’ αγάπησε. Γιατί τα λόγια της δε θα τα κοιτάξεις καν. Γιατί τις πράξεις αγάπης της τις έχεις ήδη προσπεράσει. Κι εκείνη το ξέρει και σιωπά.
Ένας έρωτας-τυφώνας υπήρξες στη ζωή της. Ένας έρωτας που την κυρίεψε, που την ανέστησε, που την ταξίδεψε. Ένας έρωτας που σάρωσε τις άμυνες, τους φόβους και τις αναστολές της. Ένας έρωτας που του επέτρεψε να την ισοπεδώσει, όπως κάνει πάντα ένας τυφώνας στο πέρασμά του. Κι έμεινε πίσω του ζωντανή για να θυμάται και να γεμίζει με την αγάπη της για σένα τις χαραμάδες της ύπαρξής της.
Ο έρωτας δεν έχει όρια, δεν έχει μεζούρες, δεν έχει παζαρέματα. Αλλιώς δεν είναι έρωτας. Ο έρωτας είναι μια ξέφρενη επιθυμία και ένα αχαλίνωτο πάθος, που σε μετατρέπει σε έναν μικρό θεό που πιστεύει στα δικά του θαύματα. Που σου δίνει τη δύναμη να αντιμετωπίζεις με φωτεινό το βλέμμα την κάθε ασχήμια που ξετρυπώνει στη ζωή σου. Που σε μεταμορφώνει από ασχημόπαπο σε έναν κύκνο γεμάτο με την αυτοπεποίθηση της ομορφιάς και της χάρης του. Γίνεσαι ένας ήρωας των παραμυθιών, που τιθασεύει με την καρδιά και το κορμί του τους δράκους και τα στοιχειά.
Σ’ αγάπησε πολύ. Σου δόθηκε απόλυτα. Στο τώρα της στιγμής σας. Χωρίς να υπάρχει ούτε χτες ούτε αύριο. Αγάπησε κάθε κύτταρο της ύπαρξής σου. Κάθε θυμό και κάθε χάδι σου. Κάθε τρυφερότητα και κάθε άρνησή σου. Αγάπησε τις στιγμές της μοναξιάς σου, αγάπησε τον πόνο και το παράπονό σου. Αγάπησε το γέλιο και τη θλίψη σου.
Κάθε φορά που εσύ την έσπρωχνες μακριά σου, εκείνη γκρέμιζε ένα κομμάτι από τα τείχη σου για να χωρέσει μέσα η καρδιά της. Κάθε φορά που εσύ τη νόμιζες αδύναμη και διαθέσιμη, εκείνη έκρυβε μέσα της όλη τη δύναμη της αγάπης της. Κάθε φορά που της δάνειζες τις στιγμές σου, εκείνη γινόταν παιδί και σου χάριζε τις δικές της.
Πόσο πολύ σ’ αγάπησε, ποτέ δε θα το μάθεις!
Κράτησέ την στις αναμνήσεις σου σαν μια όμορφη ιστορία, σαν μια παθιασμένη περιπέτεια. Όπως κάποιες άλλες προηγούμενες, όπως κάποιες άλλες επόμενες που θα έρθουν στη ζωή σου. Κράτησέ την μέσα σου σαν μια γυναίκα που γλέντησες μαζί της λίγες δυνατές στιγμές. Δε θα αλλάξει το τέλος στο παραμύθι σας.
Κι εκείνη θα σε κρατήσει μέσα της τρυφερά, όπως το πρώτο δώρο που της χάρισαν παιδί. Θα σε κρατήσει μέσα της σφιχτά, όπως την πρώτη της αγκαλιά που έχει να θυμάται.
Η πιο όμορφη βαρκάδα της ήταν εκείνη που έκανες στη ζωή της.
Κι ας μην το μάθεις ποτέ.
αναπνοές
Ένας έρωτας-τυφώνας υπήρξες στη ζωή της. Ένας έρωτας που την κυρίεψε, που την ανέστησε, που την ταξίδεψε. Ένας έρωτας που σάρωσε τις άμυνες, τους φόβους και τις αναστολές της. Ένας έρωτας που του επέτρεψε να την ισοπεδώσει, όπως κάνει πάντα ένας τυφώνας στο πέρασμά του. Κι έμεινε πίσω του ζωντανή για να θυμάται και να γεμίζει με την αγάπη της για σένα τις χαραμάδες της ύπαρξής της.
Ο έρωτας δεν έχει όρια, δεν έχει μεζούρες, δεν έχει παζαρέματα. Αλλιώς δεν είναι έρωτας. Ο έρωτας είναι μια ξέφρενη επιθυμία και ένα αχαλίνωτο πάθος, που σε μετατρέπει σε έναν μικρό θεό που πιστεύει στα δικά του θαύματα. Που σου δίνει τη δύναμη να αντιμετωπίζεις με φωτεινό το βλέμμα την κάθε ασχήμια που ξετρυπώνει στη ζωή σου. Που σε μεταμορφώνει από ασχημόπαπο σε έναν κύκνο γεμάτο με την αυτοπεποίθηση της ομορφιάς και της χάρης του. Γίνεσαι ένας ήρωας των παραμυθιών, που τιθασεύει με την καρδιά και το κορμί του τους δράκους και τα στοιχειά.
Σ’ αγάπησε πολύ. Σου δόθηκε απόλυτα. Στο τώρα της στιγμής σας. Χωρίς να υπάρχει ούτε χτες ούτε αύριο. Αγάπησε κάθε κύτταρο της ύπαρξής σου. Κάθε θυμό και κάθε χάδι σου. Κάθε τρυφερότητα και κάθε άρνησή σου. Αγάπησε τις στιγμές της μοναξιάς σου, αγάπησε τον πόνο και το παράπονό σου. Αγάπησε το γέλιο και τη θλίψη σου.
Κάθε φορά που εσύ την έσπρωχνες μακριά σου, εκείνη γκρέμιζε ένα κομμάτι από τα τείχη σου για να χωρέσει μέσα η καρδιά της. Κάθε φορά που εσύ τη νόμιζες αδύναμη και διαθέσιμη, εκείνη έκρυβε μέσα της όλη τη δύναμη της αγάπης της. Κάθε φορά που της δάνειζες τις στιγμές σου, εκείνη γινόταν παιδί και σου χάριζε τις δικές της.
Πόσο πολύ σ’ αγάπησε, ποτέ δε θα το μάθεις!
Κράτησέ την στις αναμνήσεις σου σαν μια όμορφη ιστορία, σαν μια παθιασμένη περιπέτεια. Όπως κάποιες άλλες προηγούμενες, όπως κάποιες άλλες επόμενες που θα έρθουν στη ζωή σου. Κράτησέ την μέσα σου σαν μια γυναίκα που γλέντησες μαζί της λίγες δυνατές στιγμές. Δε θα αλλάξει το τέλος στο παραμύθι σας.
Κι εκείνη θα σε κρατήσει μέσα της τρυφερά, όπως το πρώτο δώρο που της χάρισαν παιδί. Θα σε κρατήσει μέσα της σφιχτά, όπως την πρώτη της αγκαλιά που έχει να θυμάται.
Η πιο όμορφη βαρκάδα της ήταν εκείνη που έκανες στη ζωή της.
Κι ας μην το μάθεις ποτέ.
αναπνοές
